کد مطلب:276338 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100
حکم آن حضرت به حق
در كمال الدین به سند خود از ابان بن تغلب روایت كرده كه گفت: حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام فرمود: در مسجد شما - یعنی مسجد مكّه - سیصد و سیزده مرد خواهد آمد كه اهل مكّه می دانند آن ها از پدران و اجدادشان نیستند، بر آن ها شمشیرهایی است كه بر هر شمشیر كلمه ای نوشته شده كه هزار كلمه می گشاید، پس خداوند - تبارك و تعالی - بادی
[ صفحه 152]
می فرستد كه به هر وادی ندا می كند: این مهدی است كه به قضاوت داوود و سلیمان علیهما السلام قضاوت می كند؛ و بر آن بیّنه و شاهد نمی طلبد. [1] .
و نیز در همان كتاب از او نقل شده كه گفت: ابوعبد اللَّه امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هرگاه قائم علیه السلام بپاخیزد، هیچ یك از بندگان خداوند رحمان به پیشگاهش برنخیزد مگر این كه او را می شناسد كه آیا صالح است یا ناصالح و ناشایسته. و در او آیتی برای نشانداران و هوشمندان است. این آیت برقرار و راهی برای بصیرت و عبرت می باشد. [2] .
و در بحار الانوار از كتاب غیبت سید علی بن عبد الحمید به سند خود از ابوبصیر از امام ابوجعفر باقرعلیه السلام منقول است كه فرمود: در قضایایی حضرت قائم علیه السلام قضاوت می كند، بعضی از كسانی كه در خدمتش شمشیر زده اند، آن را رد و انكار می نمایند و آن قضاوت آدم است. پس دستور می دهد آن ها را بیاورند و گردنشان را می زنند. سپس دوباره قضاوتی می كند كه قضاوت داوود است و عدّه ای از كسانی كه همراه آن حضرت شمشیر زده اند، اعتراض و انكار می كنند كه آن ها را پیش می آورد و گردنشان را می زند. سپس بار سوم قضاوتی می كند و آن قضاوت ابراهیم علیه السلام است، پس گروه دیگری از كسانی كه در پیشاپیش آن حضرت شمشیر زده اند، اشكال و رد می كنند. پس آن ها را جلو می آورد و گردنشان را می زند. آن گاه مرتبه چهارم قضاوتی می كند كه قضاوت محمدصلی الله علیه وآله می باشد، پس هیچ كس علیه او انكار نمی نماید. [3] .
[ صفحه 152]
می فرستد كه به هر وادی ندا می كند: این مهدی است كه به قضاوت داوود و سلیمان علیهما السلام قضاوت می كند؛ و بر آن بیّنه و شاهد نمی طلبد. [1] .
و نیز در همان كتاب از او نقل شده كه گفت: ابوعبد اللَّه امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هرگاه قائم علیه السلام بپاخیزد، هیچ یك از بندگان خداوند رحمان به پیشگاهش برنخیزد مگر این كه او را می شناسد كه آیا صالح است یا ناصالح و ناشایسته. و در او آیتی برای نشانداران و هوشمندان است. این آیت برقرار و راهی برای بصیرت و عبرت می باشد. [2] .
و در بحار الانوار از كتاب غیبت سید علی بن عبد الحمید به سند خود از ابوبصیر از امام ابوجعفر باقرعلیه السلام منقول است كه فرمود: در قضایایی حضرت قائم علیه السلام قضاوت می كند، بعضی از كسانی كه در خدمتش شمشیر زده اند، آن را رد و انكار می نمایند و آن قضاوت آدم است. پس دستور می دهد آن ها را بیاورند و گردنشان را می زنند. سپس دوباره قضاوتی می كند كه قضاوت داوود است و عدّه ای از كسانی كه همراه آن حضرت شمشیر زده اند، اعتراض و انكار می كنند كه آن ها را پیش می آورد و گردنشان را می زند. سپس بار سوم قضاوتی می كند و آن قضاوت ابراهیم علیه السلام است، پس گروه دیگری از كسانی كه در پیشاپیش آن حضرت شمشیر زده اند، اشكال و رد می كنند. پس آن ها را جلو می آورد و گردنشان را می زند. آن گاه مرتبه چهارم قضاوتی می كند كه قضاوت محمدصلی الله علیه وآله می باشد، پس هیچ كس علیه او انكار نمی نماید. [3] .
[1] كمال الدين: 671:2.
[2] كمال الدين: 671:2.
[3] بحار الانوار: 389:52.